Worsteling

Wat een makkelijk project leek, werd uiteindelijk een hele worsteling. Een hele tijd geleden al knipte ik de patroondelen uit voor het Seesaw-shirt uit de Ottobre (voorjaar 2012?). Ik kon er toen nog niet meteen mee aan de slag, omdat ik nog moest wachten op het Framilon dat ik volgens het patroon nodig had. Dat is een soort doorzichtig elastisch band dat gebruikt wordt aan de bovenkant van de mouwkapjes. Toen dat eenmaal binnen was (besteld in Finland bij Ottobre zelf, dus dat duurde even), kwam ik er door vakantieperikelen niet meer aan toe om er mee verder te gaan.

Twee weken geleden, op zo ongeveer de warmste dag van het jaar, besloot ik ermee verder te gaan. Ik zeulde mijn lockmachine mee naar de tuin en begon enthousiast. En toen begon de ellende. Eerst brak er een naald. Toen brak er een draad. Toen snapte ik de beschrijving niet. Toen lockte ik een naad scheef aan elkaar en moest die hele naad weer uit elkaar gehaald worden. Toen brak er nóg een draad. Mijn humeur daalde met het stijgen van de temperaturen. Ik werd er niet gezelliger op. Tegen het einde van de middag was ik compleet gaar. Ondertussen was onze niet al te grote achtertuin ook nog eens gevuld met een badje en 5 kinderen (waarvan slechts twee van mijzelf) die die dag het ene na het andere kattenkwaad uithaalden en allemaal hun oortjes thuisgelaten leken te hebben. Aaargh! Het was een wonder dat het shirt aan het eind van die dag toch nog enigszins acceptabel in elkaar zat.

De afwerking liet echter nog even op zich wachten. Ik had geen zin om in de hitte op zolder verder te gaan met de naaimachine. Maar vorige week legde ik dan eindelijk de laatste hand aan het shirt. Helaas ging ook dat weer niet soepel: het halsboord bleek na afwerking enorm te lubberen. Gelukkig liep ik de dag erna tegen een geweldige tutorial aan over het verwerken van tricot, waar ik opstak dat ik voor het halsboord maar 0,75 x de vereiste halsomtrek moest nemen. Et voilá: dit weekend was het shirt dan eindelijk écht af.

En nu maar hopen dat het nog even mooi weer blijft, want het shirt zit nu precies goed, dus volgend jaar zal het wel niet meer aan kunnen. Wel vind ik het patroon er eentje om te onthouden. Het staat snoezig en als je eenmaal doorhebt hoe het moet, dan is het eigenlijk doodsimpel. Mits je het niet probeert op de warmste dag van het jaar.

Ons model poseert met een blaadje sla. Meer medewerking wilde ze niet verlenen.