Hollen of stilstaan

Ik ben blij ben dat de vakantie er weer op zit. Alhoewel het gezellig was, waren het ook rare dagen. Manlief is uiteindelijk twee hele weken ziek geweest. Kerst bracht hij in bed door. Oud en Nieuw vierde hij krakkemikkig op de bank. En zelfs een familieuitje naar de Efteling, bracht hij grotendeels in bed door. In Efteling-stijl, onder een Klaas Vaak-dekbed, dat dan weer wel. De rest van de familie had wel flink lol in de Bobsleebaan en de Piratenbootjes, maar het was wel een beetje een domper op de feestvreugde. Gelukkig kwam alles weer goed toen de vakantie voorbij was en kreeg ik eindelijk ook weer wat meer tijd voor mezelf. Ik ging als een witte tornado door het huis, ruimde op, organiseerde, fatsoeneerde, minimaliseerde en genoot vooral van de rust. En zo kwam ik ook eindelijk weer eens aan wat haakwerk toe. In één weekend rondde ik maar liefst drie haakprojecten af. Dat moet toch wel een record zijn.

Zo maakte ik 'even' een vestje voor Floortje. Het patroon heet 'Tilda' en vond ik via Ravelry. Een heel makkelijk en snel patroon. Helaas is dochterlief niet tevreden. 'Te dik' was het oordeel. Ze weigert het dus aan te trekken. Ik heb drie dagen moeten smeken of ze het als-je-blieft even aan wilde doen voor de foto, maar nee. Maar toen ik vandaag de camera toch maar pakte... ontpopte ze zich als de nieuwe Cindy Crawford. Go figure.

Toen ik het weerbericht voor de komende tijd hoorde (brrr!), bedacht ik mij ineens dat Thijs wel een warme zelfgebreide sjaal had, maar geen bijpassende hoofdbedekking. In een avondje haakte ik dus een lekker warme muts. Geen dag te vroeg, want de vorst trad in en inmiddels ligt er een flink pak sneeuw. En ik had nog wel goede hoop dat de lente eraan zat te komen. (Die hoop deelden mijn bloembollen ook, want het gros stak de kopjes al boven het maaiveld uit. Als die het maar overleven!) Helaas bevindt zoonlief zich momenteel in een 'ik-wil-niet-op-de-foto-fase', dus u zult het moeten doen met een foto van de betreffende muts op onze vloer.

Dan was daar nog de poncho die ik een tijdje geleden begon. Ik was de zin een beetje kwijtgeraakt om daaraan te werken. Saaaaaai, zouden mijn kinderen zeggen. Maar toen ik het weer oppakte, bleek ik nog maar 3 rondes verwijderd van het einde (ik leerde van de vorige poging en kortte hem voor zeker de helft in). Maar ook daar was het oordeel 'te warm'. Ik geloof dat ik voortaan maar uitsluitend met katoentjes ga haken.

Aangezien vesten MIJ niet warm genoeg kunnen zijn, begon ik maar aan een exemplaar voor mezelf. Ik gebruik het patroon 'Country Rose' (dat ik voorbij zag komen op de zeer inspirerende blog van Zolderwerk, die ik hier helaas niet gelinkt krijg). Ik ben erg benieuwd hoe hij gaat uitpakken, ik haakte nog niet eerder een kledingstuk voor mezelf. Dus een beetje spannend is het wel!

De naaimachine bleef angstvallig stil, de afgelopen tijd. Er waren wel plannen, maar het ontbrak me aan tijd en middelen (en vooral aan rode babycord die past bij het lapje stof waar ik plannen voor had). Het eerstvolgende project is in ieder geval een gordijn voor in de speelhoek op school, want daar zit de juf al sinds de herfstvakantie op te wachten...