
Vanochtend vertelde ik enthousiast aan Floortje dat ik haar sjaal af had, op wat losse draadjes na. Haar gezicht betrok toen ze hem zag. Boos verklaarde ze: "Maar zó wilde ik hem niet, jij snapt het ook helemáál niet!"
Bleek dat zij een colsjaal had 'besteld'. (Dat had ik nog expliciet gevraagd toen ik begon, het antwoord was toen dat ze een gewone sjaal wilde.) Zucht. Bijna 2 meter sjaal voor niks gebreid.
Dus nu hak ik er maar een stuk af en naai ik de uiteindes aan elkaar om toch een colsjaal te krijgen. En van nu af aan maak ik alleen nog maar dingen voor mezelf. Of met de de eisen van de aanvrager op papier. In drievoud ondertekend.
Kinderen... Zucht.
Wat een teleurstelling,hé? Je zou in haar hoofdje moeten kruipen om te weten wat ze precies bedoelt...
BeantwoordenVerwijderenMaar gelukkig kan je er nog een colsjaaltje van maken......Kleinkinderen......
Ik durf ook echt niet meer spontaan iets te maken of kopen voor haar, heb echt geen idee wat ze wil. Ik stond net nog in de Hema met twee paar maillots, maar die heb ik ook maar weer teruggelegd. Straks krijgen we daar weer toestanden over...
VerwijderenMisschien moet ze even wennen. Hang hem nonchalant over haar jas..... @
BeantwoordenVerwijderenIk heb hem inmiddels in twee stukken gehakt. Een korte col en een lange. En nu maar zien of ze hem daadwerkelijk gaat dragen...
Verwijderen