donderdag 3 april 2014

Horror (maar met een goed einde)

Eens in de zoveel tijd gebeurt het: een horror-naaiproject. Vaak zijn dat de projecten waarvan je denkt 'dat doe ik wel even in een uurtje' en waar je vervolgens een week op zit te zwoegen. Zo ook nu.

Een tijdje geleden beviel een vriendin van een prachtige dochter en ik besloot als kraamcadeautje een babyjasje met bijpassend t-shirt te maken. Voor beide koos ik een simpel patroontje uit de Ottobre. Ik vond dat het jasje volledig omkeerbaar moest zijn, dat leek me leuk.

Ik maakte twee volledige versies van het jasje en lockte die aan elkaar. So far so good. Het idee was dat ik alle gelockte randen vervolgens zou afwerken met een strook boordtricot. En daar begon de ellende. Allereerst kwam ik erachter dat ik het boord aan de capuchon nooit mooi zou kunnen afwerken, omdat de capuchon al op alle plaatsen vastzat en de eindes nergens goed tussen konden. Nou ja, dan maar met de hand afwerken, ook geen ramp. Dus ik zette mijn plan door en begon de boorden vast te maken. Met een extra stevige tricotsteek. Niet eerst eentje, om het uit te proberen, maar tegelijk de capuchon én de onderkant. In het kader van 'dan gaat het sneller'. NOT.

Toen het band eenmaal aan één kant vast zat, bleek dat ik het band te smal had geknipt. Dus het moest er weer af. Daar deed ik zo ongeveer een halve week over, want die tricotsteek uithalen is een drama. Elke keer als ik langs mijn werkkamer kwam haalde ik een centimeter of 5 los, om vervolgens totaal gefrustreerd de boel weer aan de kant te leggen. Maar goed, uiteindelijk was het eraf.
Vol goede moede sneed ik nieuw band en naaide dat vast. Alleen aan de capuchon, deze keer. Maar deze keer ging het mis bij het vastnaaien van de andere kant van het band: aan de achterkant pakte de naad niet alles mee. Niet alleen was de naad allesbehalve recht, maar ook zaten er hele randen los. Dus maar weer uithalen. Dat proces herhaalde ik voor het gemak nog een keer. Want als je iets doet, moet je het goed doen.

En toen was ik er klaar mee. Ik besloot het dan maar zonder band te doen. Maar daarvoor moesten de bestaande (lock)naden aan capuchon en onderkant weg en moest het geheel anders aan elkaar gemaakt worden. Ik begon met lostornen, maar na een centimeter of 5 werd ik gillend gek. Daarop pakte ik het rolmes erbij om de naad radicaal eraf te snijden. Gelukkig viel het jasje heel groot.
Mijn nieuwe hersenspinsel over de keerbaarheid bleek godzijdank te kloppen en binnen 5 minuten zat de boel wél goed in elkaar. Toen ging ik de randen afwerken met een siersteek. Dat ging prachtig. Mooi gelijkmatig lands de randen, de hoeken netjes meegepakt. Echt een staaltje vakwerk. Ik hechtte af en... kwam erachter dat halverwege kennelijk de onderdraad op was geraakt. &*$#%$^%!!!! Gelukkig kon ik op onopvallende wijze verder waar het gestopt was, want ik denk dat ik het hele ding uit het raam gegooid had als ik nóg een keer had moeten lostornen.


Gelukkig ging het daarna wel goed. Mijn idee om drukknopen te gebruiken bleek goed uit te pakken (maar goed dat ik eigenwijs ben en niet naar de mevrouw van de fourniturenzaak luisterde die beweerde dat je het met drukknopen nooit keerbaar kon maken). En zelfs de mouwtjes kregen een goede afwerking.

Het t-shirt leverde gelukkig minder problemen op. Het boord ging daar in één keer goed, zelfs bij een klein rond inkepingkje waarvoor ik op voorhand vreesde. Ik maakte voor het eerst in mijn leven met de hand een lusje voor een knoop. En was tevreden.
Gelukkig blijkt de ontvanger er preciés in te passen en viel het geheel ook nog eens in de smaak bij moeders. Dus uiteindelijk was de missie volledig geslaagd. He he.

3 opmerkingen:

  1. Wat een doorzettingsvermogen!! Fijn dat het resultaat uiteindelijk toch zo geslaagd is!
    Het boordje bij het shirt met knoopje en knooplus ziet er super uit. Ik stel het steeds uit om dit soort sluitingen te maken...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je had inderdaad een grote hoeveelheid doorzettingsvermogen en het resultaat mag er zijn, hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Natuurlijk een horror maar het levert wel een erg leuk blogbericht op. Al met al schattig geworden! @

    BeantwoordenVerwijderen