Creatief gedoe

Er was de afgelopen dagen eindelijk weer een hoop creatief gedoe in huis. Het eerste project dat ik begon was het Mega-Mindy-pak voor Floortje. Dat had ik haar al een tijdje geleden beloofd, maar omdat ze er zelf niks meer over zei (en omdat het Mega-Toby-pak nou niet echt een pretje was om te maken) hield ik wijselijk mijn mond. Maar opeens begon ze er weer over en carnaval staat ook weer voor de deur, dus ik pakte de patroondelen van het Mega-Toby-pak (godzijdank kan ik dezelfde maat maken) en begon de stof te knippen. Thijs ontpopte zich daarbij als mijn lieftallige assistent. Vol overgave tekende hij de naadtoeslag af op de stof. Hij voelde zich heel wat, dat hij mij mocht helpen met deze belangrijke taak! Aan naaien ben ik nog niet toe gekomen en ik moet eerst ook nog bepalen hoe ik alle details op het pak ga aanbrengen. Want onze Mindy is een kritisch exemplaar, dus alles moet kloppen!

Zaterdag besloot ik om eindelijk eens inkopen te doen voor de webwinkel. Ik heb een aantal bestellingen voor mutsen en sjaals gekregen, maar had nog steeds geen geschikte wol in huis. Dus toog ik naar Hilversum en sloeg ik mijn slag. Dikke grijze wol voor behaaglijke mutsen, gekleurde wol voor een vrolijke sjaal met bijpassende muts en katoen in aardetinten voor gehaakte onderzettertjes. Ook kocht ik nog wat roze joggingstof, want roze joggingbroeken bleken nergens te vinden en dochterlief wil er zooooo graag een!
Tijdens het inkopen kwam ik een medeblogger tegen. Waar anders dan in de fourniturenzaak. Wat is dat toch met creatieve mensen, nooit genoeg creatief spul in huis he? (Dank voor de tip trouwens, Creatique bleek het walhalla voor de knutselende mensch te zijn. En I told you so he, over het weer! ;-) )

Die avond besteedde ik aan het haken van mutsjes. Of beter gezegd: mutsen. Bij de aanschaf van de wol had ik namelijk geen rekening gehouden met de door het patroon voorgeschreven wolsoort. De eerste muts die ik haakte was groot genoeg voor een olifant. De tweede was wat kleiner, maar nog steeds enorm. Dus ik moet de patronen nog even omrekenen. Want ik denk dat niemand zit te wachten op zoveel waar voor z'n geld.

Zondag gingen we lekker naar buiten. We wandelden een ontspannen rondje in de tuin van Kasteel Groeneveld. Althans, dat probeerden we. Want Thijs was bang van elke hond die voorbij kwam (en dat waren er véél!) en Floortje klaagde om de 2 meter dat ze het 'koud' en 'nog meer koud' en 'heel, heel erg koud' had en dat ze 'NU!' thuis wilde zijn. Dus we maakten het rondje zo snel mogelijk af en gingen weer naar de auto. So much voor een middag buiten zijn. Het leverde gelukkig wel leuke plaatjes op. En de chocolademelk bij thuiskomst smaakte erg goed.

Toch nog lol, ondanks de kou!

Toch nog winter

Vanochtend werd ik op een ongebruikelijk tijdstip wakker van vreugdekreten: Thijs was al wakker, had door het raam gekeken en geconstateerd dat er sneeuw lag! Zelden heb ik de kinderen zo snel zien aankleden en ontbijten. Voor school mochten ze nog even buiten spelen, wat hadden ze een lol!


Nadat ik de kinderen had weggebracht dook ik achter de naaimachine. De rits van mijn dikke paardrij-jas was al een tijdje stuk. Zaterdag kocht ik eindelijk een rits en vanochtend zette ik die 'even' in de jas. Gezien het weer geen dag te vroeg, want vanavond mag ik weer naar stal en dan zal het best frisjes zijn (understatement of the year). Het was nog een hele klus. De jas was te dik, de stof te stug, de rits floepste alle kanten op... En toen ik de rits er eenmaal in  had zitten, realiseerde ik me dat ik het eigenlijk anders had moeten aanpakken en de rits met twee naden had moeten vastzetten in plaats van één. Maar goed, hij zit erin, mijn jas kan dicht en ik zal vanavond niet bevriezen. En dat is toch het belangrijkste.

Fröbelen aan een jas in een kamer met sneeuw op het raam, met een stapeltje Mega Mindy ernaast: er zijn slechtere manieren om de maandag te beginnen