Creativiteit van een andere orde

Naast creatief doen met naald, draad en aanverwante artikelen, houd ik er ook van om met andere gereedschappen tekeer te gaan. Van een wat ...euh... minder verfijnd kaliber. Dit weekend leefde ik me ik daarmee uit op mijn fiets.

Ik ben namelijk in het bezit van wat ze een 'moederfiets' noemen. Zo'n heel praktisch, oerdegelijk gevaarte, waarmee je ogenschijnlijk moeiteloos twee kinderen en je halve huisraad vervoert. Maar kleine kindjes worden groot en Floortje is inmiddels de gewichtslimiet voor het voorstoeltje gepasseerd. Dus dat stoeltje hing daar maar wat te hangen. Weghalen levert echter een wat apart beeld op, bij zo'n moederfiets. Dat ziet er werkelijk niet uit. En bovendien kon ik dan de helft van de boodschappen niet meer kwijt. Dus er moest een andere oplossing komen. En die was snel gevonden: een transportrek-met-krat. Net als tout hip (en inmiddels ook minder hip) Nederland.

Het had nogal wat voeten in de aarde, dat rek. Bij de fietsenmaker kosten die dingen een fortuin, dus dat viel af. Bij de Hema-om-de-hoek hadden ze nog maar één exemplaar in de verkeerde kleur. Dito bij de bouwmarkt-om-de-hoek. Gelukkig bood de bouwmarkt-niet-om-de-hoek soelaas. En dat allemaal op zondagmiddag.
Na veel gedoe zat het rek er dan op (moederfietsen zijn blijkbaar niet echt gebouwd op dat soort toevoegingen, dus het vergde wat creativiteit her en der). Toen moest er nog een krat gevonden worden. Maar dat was gelukkig snel gebeurd. Waar zouden we zijn zonder winkelcentrum-met-koopzondag. En zo kon ik dan aan het eind van de middag als een Echte Hippe Moeder op pad.

Natuurlijk moet er nog wel iets zelfgemaakts bij om de boel op te vrolijken, dus het plan is om van tafelzeil een hoes te maken voor de krat. Rood met witte stippeltjes. Maar dan moet ik eerst de rest van de to-make-lijst afwerken. En die is aanzienlijk.

Maar... de lijst vordert langzaam maar gestaag. Vanmiddag zag ik eindelijk kans om de joggingbroek voor Floortje af te maken. Ik ben best tevreden over de afwerking, al had het geheel twee maten kleiner gemogen en was de stof wel erg dik om te verwerken. Maar toch, het ziet er leuk uit. Helaas had het model geen zin om te poseren, dus fotobewijs blijft nog even uit. Morgen een nieuwe poging. Ze was er in ieder geval wel erg mee in haar nopjes. Zacht én warm, wat kan een kleine dame nog meer wensen?