Bijna-herfst-wandeling

De laatste dagen begint het opeens een beetje herfstig te worden buiten. Niet alleen qua temperatuur (al schijnt dat nog wel iets beter te worden deze week), maar meer qua gevoel. De zon is weer veel eerder weg uit de tuin, het wordt 's avonds weer eerder donker en er beginnen zelfs al wat blaadjes te verkleuren aan de bomen. En eigenlijk vind ik dat ook wel wat hebben. Ik hou wel van de herfst. Knus binnen zitten met kaarsjes aan. Lekker thuis komen na een boswandeling en een glaasje warme chocolademelk drinken. Lekker op de bank met een haakwerkje...

Ook al is het nog niet zó herfstig maakten we gisteren een boswandeling. De heide stond nog prachtig in bloei. Het aanvankelijke protest van de kinderen ( "Het bos is saaaaaai!", "Ik wil helemaal niet lopen in een stom bos!") verstomde na een paar honderd meter. Er werden takken verzameld, dennenappels geraapt en toen was het bos ineens heel erg leuk.

We gingen naar de Lage Vuursche voor onze jaarlijkse 'boomfoto'. Een traditie die spontaan ontstaan is toen Thijs zo ongeveer een jaar was. Elk jaar gaan we naar dezelfde boom en nemen we daar praktisch dezelfde foto van de kinders (met mij) op dezelfde tak. Zo leuk om die koppies door de jaren heen te zien veranderen! (Het leukste zou nu zijn de foto's naast elkaar te tonen, maar wegens een kapotte harde schijf heb ik helaas alleen die van dit jaar tot mijn beschikking...)

Tot onze verbazing bleken de braamstruiken nog vól met bramen te hangen. Dat hadden we niet verwacht in zo'n populair gebied. We hadden beter een emmertje mee kunnen nemen, zó veel rijpe bramen waren er. De kinderen waren laaiend enthousiast. En hoewel Floortje normaal gesproken niet van eten en proeven houdt, ging die zich helemaal te buiten aan de bramen. En Thijs was ook al niet te stoppen. Elke braamstruik die we tegen kwamen werd enthousiast begroet en papa en mama konden weer de doorns in duiken om te plukken. En zo kregen we onze portie vitamines toch nog binnen. 

De opgedane kracht konden we goed gebruiken, want vandaag begon het 'echte' leven weer. Na 6 weken geen wekker en veel niksdoen, stonden we vanochtend om 8 uur weer op het schoolplein. Voor Floortje bleef alles hetzelfde: zelfde juf, zelfde klaslokaal en grotendeels dezelfde kindjes, maar dan in groep 2. Thijs schoof met dezelfde klasgenootjes een lokaal op naar een andere juf, in groep 4 alweer. En mama had haar rust weer terug. Wat na 6 weken zó onwennig is, dat ik de hele ochtend niks anders heb gedaan dan internetten en op mijn horloge kijken. Nou ja, dat zal ook wel weer snel genoeg wennen.