woensdag 29 september 2010

Toch geen trouwjurk, maar wel een bruidsmeisjesjurk

Vol goede moed was ik een tijdje geleden begonnen aan een trouwjurk voor mezelf. Ik had een simpele wikkeljurk van Vogue in gedachten. Maar toen ik het patroon binnen kreeg leek het allemaal niet te passen. Ik heb normaal 'gewoon' maatje 38, maar de patroondelen leken allemaal veel te klein. Het rugpand kwam in de grootste maat niet eens in de buurt van mijn zij, dus dat ging niet passen. Bovendien bleek het model alleen maar geschikt voor rekbare stoffen, iets wat mijn taftzijde niet was. Toen maar een nieuw patroon besteld, eentje van Knip ditmaal. De maten waren ook weer wat vreemd, ineens moest ik 46 hebben. Vaag. Toch maar aan de slag gegaan. Stof geknipt, alles doorgeslagen en toen de boel aan elkaar geregen. Maar het model klopte van geen kanten. Op sommige plekken te groot, op andere plekken stond het gewoon raar. Wat nu?
Om inspiratie op te doen besloten mijn moeder en ik even de stad in te gaan. Ik had eigenlijk nog nooit een echte trouwjurk aangepast, dus na veel omzwervingen strandden we bij een echte trouwjurkenwinkel. En daar liepen we tegen De Jurk aan. Nog even een poging gedaan om mezelf te overtuigen dat het niet De Jurk was, maar helaas. Het was hem. Wat stond ie mooi! En ik voelde me er net een prinses in! Moeders in tranen, ik in tranen en ja, toen had ik opeens een Heuse Echte Trouwjurk.
Dat De Jurk een sneeuwbaleffect zou veroorzaken, had ik van tevoren niet kunnen bedenken. Want ja, als je zo'n mooie jurk hebt, is het eigenlijk zonde om alleen een lunch met de familie te doen. Dan moeten er ook vrienden uitgenodigd worden. En moet er een feestje gegeven worden. Aaaargh, stress! Want 29 oktober is toch al wel heel snel! Dus nu besteed ik mijn dagen aan paniekerig nadenken over wat er allemaal nog gedaan moet worden.

En dan was er nog die 8 meter champagnekleurige zijde. Zonde om daar niks mee te doen... Dus toch maar achter de naaimachine gekropen en nu ontstaat daar langzaam maar zeker een prachtige gevoerde Elodie. Wat zal m'n meisje er mooi uitzien!

Overigens heb ik qua naaimachine ook een upgrade gehad. Mijn moeder zag mij worstelen met mijn betrouwbare maar o-zo-simpele Toyota en heeft nu met mij geruild voor onbepaalde tijd (en mijn moeder kennende duurt dat héél lang). Dus nu heb ik een supersonische Pfaff tot mijn beschikking, die nog net niet op eigen houtje de jurk in elkaar kan zetten. Wat een genot!

Helaas nog geen fotomateriaal van het project-in-wording, dus dat is dan voor een volgende keer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten