Bob... ehh... Mo de Bouwer

Naast handig met naald en draad ben ik ook handig met zaag en boor. Althans, dat poog ik te zijn. Ik ben altijd weer blij als ik een nieuw project vind om mijn tanden in te zetten. En deze keer is het ook nog een project dat aansluit op de rest van mijn bezigheden. We hebben het dus weer eens over die beruchte zolderkamer. Nu nog een zee van ellende, straks hopelijk een oase van rust en creativiteit.

De afgelopen weken hebben we flink zitten brainstormen over hoe we de extra bergruimte zouden gaan creëren, zodat we alle rommel mooi kwijt konden en er een leuke werkplek voor mij gemaakt zou kunnen worden. Het originele plan was om de bestaande knieschotten weg te halen en dan zelf een schuifdeurkast te maken. Maar bij nader inzien werd dat toch te prijzig. Ik zag het plan van mijn droom-werkkamer al helemaal in duigen vallen. Toen bedacht ik dat het misschien ook wel zou kunnen met een gordijn, al dan niet tijdelijk. Maar als je die vóór het bestaande knieschot zou hangen, dan hou je wel erg weinig bergruimte over. Dus ook dat was niet zo'n goed idee. Het leek er dus even op dat mijn plannen voorlopig geen doorgang konden vinden. Wat een teleurstelling.

Het 'geheime' luik

Maar toch liet het plan mij niet los. Ik was wel érg benieuwd wat er nou achter de bestaande knieschotten zou zitten. Misschien zouden we er toch iets mee kunnen... Dus ik besloot een hoekje van de kamer vrij te prepareren (er stond een hoop zooi voor) en te kijken of ik de platen niet ergens los zou kunnen krijgen. En wat schetste mijn verbazing: precies op de plek die ik vrijgemaakt had, bevond zich een luik. Echt nóóit eerder gezien (vanwege die zooi waarschijnlijk :D ). Maar op die plaats zat dus één plaat die niet met nieten vast zat zoals de rest, maar met schroeven. Dus ik de schroeven er voorzichtig uitgehaald en ... woehoe!... een prachtig schone, droge, tochtvrije bergruimte ontpopte zich! Ik deed een rondedansje (voor zover mogelijk, tussen de opgeslagen babyspullen, dozen en meubelstukken). Wat een gelukje!
Helaas bleek het wel gelijk het enige luik in de hele wand, maar de ruimte is groot genoeg om in te kruipen en er van binnenuit twee luiken in te zagen. Paar pianoscharniertjes eraan, wat magneetsluitingen en een greepje et voilá! En het fijne is: het is zo ongeveer nú klaar. Nou ja, niet helemaal, maar het kost geen weeeeeken.

Bergruimte!! (van maar liefst 5 meter lang!)

In mijn hoofd ben ik al flink heen en weer aan het schuiven met dozen en andere zaken. Waar zet ik alles neer? En hou ik misschien ook wel ruimte over voor de slaapbank? Of komt die een verdieping lager, zoals eerder gepland? In ieder geval moet ik eerst beginnen met -alweer- het verschuiven van De Zooi. Want anders kan ik niet bij De Kast. Hopelijk morgen deel II van dit verslag, dan komt mijn moeder (ik heb de creativiteit niet van een vreemde) en gaan we dit varkentje eens wassen!