Sik

Ziet u hem groeien, de sik? Of anders het punthoofd, dat ik langzaam aan begin te krijgen? Al anderhalf jaar ben ik op zoek naar werk. En ondanks mijn - al zeg ik het zelf - best aardige CV, krijg ik steeds nul op het rekest. Steeds weer dezelfde mail: 'Andere kandidaten voldoen beter aan het door ons opgestelde profiel.' En daar kan ik het dan mee doen. Met elke afwijzing neemt de frustratie toe. Want de tijd begint te dringen. Maar ja, daar trekt niemand zich verder wat van aan. Behalve ik en mijn punthoofd.
Als ik mijn dagelijkse zoektocht op de vacaturesites weer heb gehad, weer tig mails verstuurd heb en de eerste afwijzingen alweer binnen zijn, vlucht ik graag in wat gefröbel. Aangezien ik wat ADD-erig ben (maar als ik zo de crea-blogs lees ben ik daar niet alleen in), ligt er nooit slechts één projectje op de plank. Op dit moment liggen er minstens drie.

The poncho so far

Allereerst hebben we daar de poncho. Oftewel 'het Project Zonder Einde'. Op zich ging het best lekker vlot, een tijdje. Maar toen was de wol op. Ik bedacht er een gebroken wit randje bij, maar de hele onderste rand wit vind ik niet zo leuk. En er moet nog zeker 10 cm aan de poncho. Gisteren vond ik in de winkel nog een bol grijs in dezelfde kleur, maar a) dat is een dikkere draad en b) dat is ook maar één bol en daar red ik het denk ik niet mee. Het project poncho is nu dus even gestrand tot ik bedacht heb hoe verder te gaan. Suggesties, iemand?

Tas-in-wording

Project twee is er een van het snelle. Een hele tijd geleden kocht ik een bol Zpaghetti in een prachtige taupekleur. Helemaal mijn ding. Ik ben nu bezig daar een tas van te maken. Door de dikke draad vliegen de centimeters eraan. Helaas dreigt ook dit project te stranden wegens een tekort aan draad. Ai. Voorlopig haak ik nog maar een eindje door, wie weet red ik het nog wel. En anders zit er niks op dan proberen de juiste kleur draad bij te bestellen.

En verder hebben we dan nog Mutsjes. Veel Mutsjes. Ik postte namelijk een foto van mijn mutsjes op een forum en spontaan kreeg ik allemaal bestellingen. Voor mutsjes-op-maat en zelfs eentje voor een mutsje met een bijpassende sjaal. Ieks! In opdracht haken is best eng, als je dat voor het eerst doet. Want wordt het wel mooi genoeg? En past het wel? En is de kleur wel zoals verwacht? En en en... Nou ja, ik begin maar gewoon te haken en zie wel waar het schip strandt. Het is in ieder geval een goede bezigheidstherapie.

En dan heb ik het nog niet eens over de ideeën die ik allemaal nog heb. Zo zag ik bij haar een fantastische deken. Ik zie hem al helemaal liggen, bij ons op de bank, in neutrale kleuren. Taupe, beige, grijs, wit... En dan heb ik nog een stapeltje Granny-achtige rondjes liggen waar ik iets van wil maken. Er liggen ook nog minstens twee stoffen te wachten tot ik er een rokje van maak, zoonlief wil ook nog graag een rugbyshirt en ik probeer al weken om leuke kerstversiersels te maken, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Nou ja, voorlopig heb ik in ieder geval genoeg tijd. Dat dan weer wel.